Waarom Jeugdzorgd werkdruk in de zorg verkeerd aanpakt
Door: Walter Gouw
Werkdruk is een sluipmoordenaar. Het leidt tot fouten, onnadenkend handelen en ziekteverzuim. Jeugdzorg nam het onderwerp daarom op in zijn cao. So far, so good. Helaas zien we dat er voor de gemakkelijke oplossing wordt gekozen bij het verlagen van werkdruk in de zorg. We kijken vooral naar de harde kant: instrumentale zaken, formatie en caseload. Ik ben van mening dat dit anders moet. In dit blog leg ik uit waarom.
De foute oplossing
Werkdruk is een belevingsbegrip dat in hoge mate wordt bepaald door subjectiviteit. Een medewerker vindt bijvoorbeeld dat hij te veel dossiers onder zijn hoede heeft. De meest logische oplossing lijkt dan om het aantal dossiers te verlagen. Onderzoek op onderzoek laat echter zien dat dit in verreweg de meeste gevallen het probleem niet is. Organisaties moeten de oplossing zoeken in het regelvermogen van de organisatie en van het individu.
Het regelvermogen
Werknemers van Jeugdzorg zijn dat werk hoogstwaarschijnlijk ooit gaan doen vanuit een persoonlijke drive om anderen te helpen en ondersteunen. Als zij in een organisatie terecht komen waar zij telkens tegen de muren van de bureaucratie aanlopen, leidt dat af van de echte drive. De oplossing is dan niet om een extra teamlid aan te nemen, maar om storende factoren als papierwerk te schrappen. Zo komen mensen weer in hun kracht en krijgen ze energie.
De verkeerde afslag
Helaas neemt Jeugdzorg naar mijn mening de verkeerde afslag bij het verminderen van werkdruk in de zorg. Begrijp me niet verkeerd: ik vind het fantastisch dat het is opgenomen in de cao. Er is zelfs bepaald dat er een plan van aanpak moet komen en de OR instemmingsrecht heeft. Een geweldige eerste stap. Jeugdzorg zoekt de oplossing echter vooral harde zaken. Het is jammer dat een organisatie die zo geënt is op mensen erin faalt goed naar zijn eigen mensen te kijken.
