Elaine bekijkt het OR-vraagstuk liever anders
Door: Elaine Stevens
Ik ben een ontdekker, aanpakker en tegelijkertijd ook wel een dromer. Ik sta met beide benen op de grond, maar kijk graag met een andere blik naar zaken. Bedenk wat het meest ideale zou zijn en droom groots. Iets doen omdat het al jaren zo gaat, daar houd ik niet van. Doe mij maar een uitdaging. In mijn rol als OR-trainer en -adviseur kom ik deze veel tegen.
Vroeger bij de scouting en op de boerderij van mijn opa en oma wilde ik ook altijd van de hoed en de rand weten. Prikken, noem ik dat. Net zo lang door blijven vragen tot er een interessant antwoord komt. Dat doe ik nu nog steeds.
De wijde wereld in
Ik reis graag de wereld rond. Tijdens mijn studie organisatiewetenschappen wilde ik koste wat het kost naar het buitenland. Zogezegd, zo gedaan: ik vertrok naar Zuid-Afrika. Omdat ik van uitdagingen houd, besloot ik lessen in het Engels én Zuid-Afrikaans te volgen. Ik trok daar vooral op met lokale bevolking omdat ik hen wilde begrijpen en meer over het land wilde weten.
Proefje van medezeggenschap
In Zuid-Afrika maakte ik voor het eerst kennis met medezeggenschap. Daar mocht ik samen met mijn studiegroep townships helpen met een budget. Met hen gingen we kijken wat zij nodig hadden. We verzamelden formele leiders zoals leraren, maar ook meer informele leiders zoals de oma van het township, die voor 54 kinderen zorgde.
We inventariseerden wat zij belangrijk vonden en plaatsten die onderwerpen op emmers. Deze hoofdpersonen mochten hun stem uitbrengen op wat zij graag uitgevoerd wilden hebben. Het bleek dat de bijdrage van de oma van het township, verkeersdrempels, de meeste stemmen kreeg. Die zorgen namelijk voor minder ongelukken met kinderen. En hadden daarom de hoogste prioriteit. Dit hadden wij zelf nooit bedacht.
Daar leerde ik dat van binnenuit de behoefte ophalen zorgt voor waardevolle oplossingen die niet per se meteen voor de hand liggen. Dat geldt ook binnen een organisatie. Je begint snel met vragen stellen bij de directie of bestuurder. Kijk ook eens verder. Praat bijvoorbeeld eens met de frontoffice-medewerker, die ziet iedereen uit het bedrijf en heeft een andere kijk op wat er speelt. Dat geeft een ander perspectief wat de organisatie vooruit kan helpen.
'Zo doen we het altijd al’ gaat voor mij niet op. Waarom dan? Durf eens verder te kijken, laat die gewoontes los en droom.
De OR in
Vóór MZ Services werkte ik als receptioniste bij een zorginstelling. Daarin vond ik niet de uitdaging die ik nodig heb. Mijn vader stelde voor om uitdaging te zoeken bij de OR. Zo geschiedde. De bestaande OR kwam niet goed uit de verf. Met openstaande vacatures en een verwaterde band met de achterban was deze zoekend naar zijn rol. Alle uitdagingen uit de moderne medezeggenschap passeerden bij deze OR de revue. Dat vond ik juist een cadeau. Een OR die op z’n gat ligt heeft de ruimte om te dromen en te schetsen hoe het er idealiter uitziet.
Toen ik OR-voorzitter was, startte er een fusietraject. Persoonlijk kreeg ik een proactieve rol in het fusietraject in de werkgroep personeel. Vanuit mijn expertise kon ik een bijdrage leveren aan de personele kant van het samenvoegen van de twee organisaties. Naast die rol had onze OR een flinke adviesrechtelijke klus bij het fusietraject en hebben we een sociaal plan opgesteld met de bestuurder. Na de officiële fusiedatum was de fusie een feit, de implementatie ervan was hard aan de gang en met de realisatie van een tijdelijke OR en de opstelling van het reglement voor de OR passend bij de nieuwe organisatie, was voor mij de uitdaging voldaan.
Ik ben een slechte kamerplant, stilzitten en toekijken doe ik niet graag. Zet me liever flink aan het werk en geef me een goede uitdaging.
Nooit te laat
Met het afronden van de fusie was het tijd voor een nieuwe stap. Een oud-OR-lid stuurde mij de vacature van MZ Services door. Ik kon alleen maar ja-knikken bij alles wat ze vroegen, liep er helemaal warm voor. Helaas bleek dat ik al een dag te laat was. Toch wilde ik het er niet bij laten en belde ik Desirée. Ze wilde me meenemen in het sollicitatietraject als ik diezelfde dag nog een brief kon sturen. Een mooie uitdaging.
Bij het sollicitatiegesprek met Didi, hadden we het over de serious game van MZ Services. Dit ervarend leren past helemaal bij mij. Enthousiast vroeg ik of ik een keer mee mocht. Vier dagen later vergezelde ik Arnoud en kreeg hierbij al meteen mijn eigen groep onder mijn hoede. Dit alles nog voordat ik een handtekening had gezet!
Het mooie aan het MZ-team is dat we allemaal individueel sterke trainers zijn, maar elkaar ook perfect aanvullen. Als ik een vraagstuk krijg waarvan ik weet dat het beter bij een andere collega past, dan verwijs ik de OR door. Het doel is natuurlijk de beste trainer voor de klant vinden.
