Weer op training na de lockdown
Na maanden thuiswerken en vergaderen via Teams, kon de OR van de Samenwerkingsorganisatie De Wolden Hoogeveen weer op training. En dat werd tijd, want na de start van de nieuwe OR in maart hadden de OR-leden nog steeds geen kennis kunnen maken met elkaar, niet echt goed. De maatregelen rondom corona zorgden ervoor dat de geplande training uitgesteld moest worden.
Echt contact
“Wel hebben we een introductie in de medezeggenschap gehad van Wieteke via Teams. Dat ging goed, voor een stuk kennisoverdracht is Teams een prima alternatief voor een training op locatie. Maar voor de kennismaking is het belangrijk om elkaar in de ogen te kunnen kijken”, vertelt Gerry Spang, ambtelijk secretaris van de OR. “Je vraagt wat makkelijker door. Je zoekt elkaar daarna in de pauze nog even op om het er over te hebben. Dat gaat met teams nu eenmaal minder makkelijk.”
“We wilden elkaar graag fysiek ontmoeten voor de training. 19 Maart is de OR gestart in onze organisatie met 750 mensen. Mensen kennen elkaar niet allemaal persoonlijk. De nieuwe OR-leden stapten in een rijdende trein en tijdens de overleggen in Teams is er niet veel ruimte voor het gedeelte over ‘waar woon je?’ en ‘wat doe je?’. Die behoefte was groot.”
Elkaar ontmoeten
“Het was dan ook heel goed om elkaar te ontmoeten. We hadden elkaar wel eerder als OR live gezien tijdens een vergadering. Om de afstand onderling te kunnen borgen, vergaderden we in de Raadszaal. Heel afstandelijk was dat, in zo’n grote zaal. Slechte akoestiek ook. De training was buiten, aan de rand van het natuurgebied Dwingelderveld. Een heel ontspannen setting. Het was de warmste dag van het jaar tot dan toe. Wieteke stond ‘s middags op haar teenslippers. In zo’n sfeer leer je elkaar heel anders kennen.”
Wieteke had ook met de werkvormen rekening gehouden met de 1,5 meter. “Het was veilig en leuk kennismaken. In plaats van een standaard rondje, hebben we met 3 collega’s elkaar mogen typeren. Twee collega’s gaan het hebben over de derde, waarna we dat bij de derde collega konden checken of we een beetje in de buurt van de waarheid zaten.”
“Toch merkten we dat het lastig is om afstand te bewaren. Even een gebaar van een schouder vastpakken. Dat doe je automatisch en dan realiseer je je: “oh jee dat mag niet”. De ruimte was er wel maar ons eigen gedrag aanpassen was toch lastiger dan ik van tevoren had ingeschat.”
Het liefst altijd buiten
Op de dag van de training – 24 juni 2020 – mochten we elkaar ontmoeten maar wel met de 1,5 meter afstand onderling. De locatie had daar goed op ingespeeld door de lunch aangepast in te richten. We trainden buiten, half onder een safaritent en ter afsluiting hebben we met elkaar gebarbecued. Met wat praktische aanpassingen was de afstand onderling goed te bewaren.
De volgende training zouden we op dezelfde manier doen, iedereen was heel positief. Dat je niet in carré vorm zit maakt het ontspannender. Het buiten zijn doet veel goed aan de training. Wat ons betreft, kan het weer. Als de locatie er rekening mee houdt, ligt het verder aan het gedrag van de mensen zelf.
